It's my partieeee
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
09 December 2014 | Verenigde Staten, Brooklyn
Haa allemaal!
Hier schrijft de 24-jarige Marleen. Ik weet dat het onzin is, maar 24 uit moeten spreken als leeftijd, voelt ineens best wel oud aan haha. Gelukkig heb ik het heeel goed gevierd dus dat verzachtte de pijn ;). Zaterdag overdag ontving ik eerst een pakketje van papa en mama met mijn parfum en even later ontving ik van Jos een bos rozen met een beertje, super lief! Het leuke was ook, dat deze verjaardag 6 uur langer duurde dan normaal, want hij begon hier al op zaterdag om 18u s avonds met berichtjes en facetimegesprekken van mensen uit Nederland.
Om twaalf uur 's nachts waren Aisha en Merlijn (Nederlandse jongen die Aisha weer kende) en Ryan bij mij, en hebben we geproost op mijn verjaardag met ontsmettingsvloeistof (goedkope wokda) en kauwgomballenvloeistof (goedkope champagne). Nadat we onszelf onder geschminkt hadden met veeel glitters en we onze verkleedoutfit aan hadden, naja Aisha en ik dan, vertrokken we naar een technofeestje in een oud pakhuis in Brooklyn. En het feestje was eerrrg tof. Vette locatie (gewoon een oude schuur eigenlijk) en hele relaxte mensen. Ik heb met heel veel mensen gekletst die ik nu allemaal weer vergeten ben (ik kwam op mijn fotocamera foto's tegen met mensen die ik me niet meer herinnerde), dus dat zijn de goede feestjes. Zondag ben ik de hele dag druk geweest met je appjes beantwoorden en Skype gesprekken, waarbij twee keer prachtig lang-zal-ze-leven voor mij is gezongen. En s avonds ben ik nog heel gezellig met Giulia gaan uit eten.
De rest van de week was, ja alweer, met ups en downs. Mijn blessure is helaas weer erger geworden, dus ik kan echt maar weinig dansen. Wat af en toe echt frustrerend was afgelopen week. Ik moet leren accepteren dat de situatie nu gewoon zo is, maar dat lukt niet altijd. En ik ben ook niet zo goed in naar mijn lijf luisteren. Ik voel me iedere keer schuldig als ik niet naar een dansles ga, terwijl ik weet dat ik het niet moet doen. Dusss, draait allemaal om acceptatie, and I'm working on it ;).
Afgelopen dinsdag ben ik naar The Rockettes geweest. Een soort uit de kluiten gewassen revue show van 40 revuedames, allemaal precies even lang en spatgelijk. De show is ooit begonnen in de jaren 30 geloof ik en uitgegroeid tot een echte traditie rond kerst. Als je 1 van The Rockettes mag zijn (revuemeisje), geniet je schijnbaar nogal wat aanzien hier, ook financieel, dus als de audities voor volgend jaar plaats vinden als ik er nog ben, doe ik misschien wel even auditie haha. Een goedbetaalde dansjob, die zijn schaars. Volledig over de top Amerikaans (sneeuw uit het plafond, 3d film, projectie overal, 2 lama's en drie schapen op het podium), maar wel heel goed en strak uitgevoerd.
Woensdag 3 december was de grote traditie van het aansteken van de lichtjes van DE kerstboom van NYC, voor het Rockefellercenter. Dit wordt gedaan met een 2 uur durend concert voorafgaand van allemaal verschillende artiesten. Ik ben er met Jeremy naar toe gegaan, maar toen we aankwamen konden we alleen 1 straat verder in de verte naar een scherm kijken, zo druk was het. En die avond begonnen ook de protesten tegen het (alweer) wegkomen van een blanke politieagent die een donkere jongen dood gewurgd heeft en waarvan een filmpje online is gekomen. Net voordat ik aankwam, maar Jeremy was er al wel, escaleerde de boel en ontstonden er rellen, waarop er 200 mensen gearresteerd zijn. Maar de protesten zijn deze week alleen maar erger geworden.
Er zit sowieso best veel frustratie in de jongere generatie in new york, voornamelijk de wat creatieveren denk ik. Frustratie over het land Amerika. Jeremy en Ryan zijn er heel heftig in en ik krijg van hen heel veel mee over hoe zaken hier geregeld zijn (politiek, rechtssysteem, onderwijs, voedsel). Ik moet zeggen dat ik soms ook echt geshocked ben. Alles is hier geld. Geld is hier macht. Heel veel zaken die in handen zijn van particuliere bedrijven, die eigenlijk door de overheid geregeld zouden moeten worden. Enorm slecht onderwijs. Maar er is heel weinig wat mensen er aan kunnen doen, omdat het idee van een democratie hier ook wat verder ligt. Om in de politiek te kunnen komen (in de tweede kamer van hier), geldt dat diegene met het grootste campagnebudget de verkiezingen wint. Tot zover een vertegenwoordiging van het 'hele volk'. Maar ik zal er niet te diep op ingaan. Voor de geïnteresseerden als ik terug ben.
Voor de rest gezellig koffieetjes of eten, of sight seeen met Aisha, Carlijn, Filipa (die helaas al terug is) of mijn huisgenoten. Vrijdag ben ik voor het eerst met mijn fiets naar Manhatten gefietst. Het was dichterbij dan ik dacht en het gaf zooo'n adrenalinekick om de skyline van Manhatten op je af te zien komen en daarna van de brug naar beneden in het bruisende Manhatten te glijden tussen de schreeuwende en toeterende taxichauffeurs. Wel goed opletten hier, want het is ieeetsje drukker dan in Rijsbergen op straat ;). Gaf zoo'n vet gevoel, dus ik denk dat ik de metro wat vaker ga verruilen voor de fiets. Van de andere kant kom je in de metro altijd weer hele toffe muzikanten tegen. Iedere muzikant die je hier in een metrostration, op straat of in de Metro muziek hoort maken voor geld zou in Nederland de Voice winnen (nouja bijna iedere muzikant dan). Iedere dag zie je er minimaal 1, heel vaak verschillende, maar allemaal ongelofelijk goed. Mijn favoriet van deze week was echter een man in een glimmend balletpakje die helemaal uit zijn dak ging met een playback-act. En het toffe was dat er heel veel mensen bleven staan en gewoon vrolijk van hem werden, omdat hij helemaal zijn eigen ding aan het doen was. (Ik dacht aan mijn livin la vida loca act in Frankrijk, remember meiden ;)).
Het wordt weer laat, dus ik ga mijn bedje opzoeken. Tot de volgende keer.
Liefs xxx
Hier schrijft de 24-jarige Marleen. Ik weet dat het onzin is, maar 24 uit moeten spreken als leeftijd, voelt ineens best wel oud aan haha. Gelukkig heb ik het heeel goed gevierd dus dat verzachtte de pijn ;). Zaterdag overdag ontving ik eerst een pakketje van papa en mama met mijn parfum en even later ontving ik van Jos een bos rozen met een beertje, super lief! Het leuke was ook, dat deze verjaardag 6 uur langer duurde dan normaal, want hij begon hier al op zaterdag om 18u s avonds met berichtjes en facetimegesprekken van mensen uit Nederland.
Om twaalf uur 's nachts waren Aisha en Merlijn (Nederlandse jongen die Aisha weer kende) en Ryan bij mij, en hebben we geproost op mijn verjaardag met ontsmettingsvloeistof (goedkope wokda) en kauwgomballenvloeistof (goedkope champagne). Nadat we onszelf onder geschminkt hadden met veeel glitters en we onze verkleedoutfit aan hadden, naja Aisha en ik dan, vertrokken we naar een technofeestje in een oud pakhuis in Brooklyn. En het feestje was eerrrg tof. Vette locatie (gewoon een oude schuur eigenlijk) en hele relaxte mensen. Ik heb met heel veel mensen gekletst die ik nu allemaal weer vergeten ben (ik kwam op mijn fotocamera foto's tegen met mensen die ik me niet meer herinnerde), dus dat zijn de goede feestjes. Zondag ben ik de hele dag druk geweest met je appjes beantwoorden en Skype gesprekken, waarbij twee keer prachtig lang-zal-ze-leven voor mij is gezongen. En s avonds ben ik nog heel gezellig met Giulia gaan uit eten.
De rest van de week was, ja alweer, met ups en downs. Mijn blessure is helaas weer erger geworden, dus ik kan echt maar weinig dansen. Wat af en toe echt frustrerend was afgelopen week. Ik moet leren accepteren dat de situatie nu gewoon zo is, maar dat lukt niet altijd. En ik ben ook niet zo goed in naar mijn lijf luisteren. Ik voel me iedere keer schuldig als ik niet naar een dansles ga, terwijl ik weet dat ik het niet moet doen. Dusss, draait allemaal om acceptatie, and I'm working on it ;).
Afgelopen dinsdag ben ik naar The Rockettes geweest. Een soort uit de kluiten gewassen revue show van 40 revuedames, allemaal precies even lang en spatgelijk. De show is ooit begonnen in de jaren 30 geloof ik en uitgegroeid tot een echte traditie rond kerst. Als je 1 van The Rockettes mag zijn (revuemeisje), geniet je schijnbaar nogal wat aanzien hier, ook financieel, dus als de audities voor volgend jaar plaats vinden als ik er nog ben, doe ik misschien wel even auditie haha. Een goedbetaalde dansjob, die zijn schaars. Volledig over de top Amerikaans (sneeuw uit het plafond, 3d film, projectie overal, 2 lama's en drie schapen op het podium), maar wel heel goed en strak uitgevoerd.
Woensdag 3 december was de grote traditie van het aansteken van de lichtjes van DE kerstboom van NYC, voor het Rockefellercenter. Dit wordt gedaan met een 2 uur durend concert voorafgaand van allemaal verschillende artiesten. Ik ben er met Jeremy naar toe gegaan, maar toen we aankwamen konden we alleen 1 straat verder in de verte naar een scherm kijken, zo druk was het. En die avond begonnen ook de protesten tegen het (alweer) wegkomen van een blanke politieagent die een donkere jongen dood gewurgd heeft en waarvan een filmpje online is gekomen. Net voordat ik aankwam, maar Jeremy was er al wel, escaleerde de boel en ontstonden er rellen, waarop er 200 mensen gearresteerd zijn. Maar de protesten zijn deze week alleen maar erger geworden.
Er zit sowieso best veel frustratie in de jongere generatie in new york, voornamelijk de wat creatieveren denk ik. Frustratie over het land Amerika. Jeremy en Ryan zijn er heel heftig in en ik krijg van hen heel veel mee over hoe zaken hier geregeld zijn (politiek, rechtssysteem, onderwijs, voedsel). Ik moet zeggen dat ik soms ook echt geshocked ben. Alles is hier geld. Geld is hier macht. Heel veel zaken die in handen zijn van particuliere bedrijven, die eigenlijk door de overheid geregeld zouden moeten worden. Enorm slecht onderwijs. Maar er is heel weinig wat mensen er aan kunnen doen, omdat het idee van een democratie hier ook wat verder ligt. Om in de politiek te kunnen komen (in de tweede kamer van hier), geldt dat diegene met het grootste campagnebudget de verkiezingen wint. Tot zover een vertegenwoordiging van het 'hele volk'. Maar ik zal er niet te diep op ingaan. Voor de geïnteresseerden als ik terug ben.
Voor de rest gezellig koffieetjes of eten, of sight seeen met Aisha, Carlijn, Filipa (die helaas al terug is) of mijn huisgenoten. Vrijdag ben ik voor het eerst met mijn fiets naar Manhatten gefietst. Het was dichterbij dan ik dacht en het gaf zooo'n adrenalinekick om de skyline van Manhatten op je af te zien komen en daarna van de brug naar beneden in het bruisende Manhatten te glijden tussen de schreeuwende en toeterende taxichauffeurs. Wel goed opletten hier, want het is ieeetsje drukker dan in Rijsbergen op straat ;). Gaf zoo'n vet gevoel, dus ik denk dat ik de metro wat vaker ga verruilen voor de fiets. Van de andere kant kom je in de metro altijd weer hele toffe muzikanten tegen. Iedere muzikant die je hier in een metrostration, op straat of in de Metro muziek hoort maken voor geld zou in Nederland de Voice winnen (nouja bijna iedere muzikant dan). Iedere dag zie je er minimaal 1, heel vaak verschillende, maar allemaal ongelofelijk goed. Mijn favoriet van deze week was echter een man in een glimmend balletpakje die helemaal uit zijn dak ging met een playback-act. En het toffe was dat er heel veel mensen bleven staan en gewoon vrolijk van hem werden, omdat hij helemaal zijn eigen ding aan het doen was. (Ik dacht aan mijn livin la vida loca act in Frankrijk, remember meiden ;)).
Het wordt weer laat, dus ik ga mijn bedje opzoeken. Tot de volgende keer.
Liefs xxx
-
09 December 2014 - 08:39
Anne Mutsters:
Accepteer maar gewoon dat je hele toffe dingen meemaakt! Klinkt erg cool allemaal en fietsen wordt gewoon het nieuwe dansen.
X -
09 December 2014 - 09:16
Juliette:
Ha Marleen,
Wat heerlijk om je verhalen te lezen. En: je 24e verjaardag vergeet je nooit meer! Ik hoop dat je snel weer over je blessure heen bent (wees streng voor jezelf!) en weer kan dansen. Ik kijk nu alweer uit naar je volgende berichtje. Geniet!!!
Jxxx -
09 December 2014 - 10:13
Sasja :
Hey Marleen,
Zo te horen was je verjaardag geslaagd :) Leuk hoor! Ik herken mij helemaal in het laatste stukje.
Sterkte met je blessure, hopelijk kun je snel weer fulltime dansen.
Liefs -
09 December 2014 - 19:28
Diny Mutsters:
lieve Marleen
Wat schrijf je toch gezellig , je wordt helemaal mee genomen in je verhaal, het is net of jezelf op die fiets zit,mee te rijden !!!
Jammer van je blessure ,maar ga maar lekker fietsen, maar ook de rust nemen.
Vandaag je vriendje Jos nog even gezien , ziet er goed uit !!!!
Tot je volgend bericht , liefs van ons
-
09 December 2014 - 22:22
Elke:
Liefke,
Wat een onwijs leuk verhaal weer, ondanks die blessure natuurlijk. Zo te lezen heb je t verder helemaal top daar en een leuke verjaardag gehad:)
Haaahaahaha jouw livin la lia loca act, pies weer bijna in m'n broek. Moet je daar misschien anders ook eens uitvoeren. Is weer eens wat anders dan danslessen volgen in NY en levert je vast veel geld op, en daarbij een heleboel mensen een mooie dag.
Dikke kus en tot je volgende verslag!
-
10 December 2014 - 11:23
Lia En Jac:
hallo Marleen.
Fijn dat je zo'n leuke verjaardag hebt gehad in NY.
Ik heb je gemist op die dag, maar dat halen we volgend jaar wel in. Hoop ik.
Of je moet een dansbaantje krijgen in die geweldige revue.
Doe lekker je ding op je fietsje, maar wees voorzichtig. Beterschap met je blessure.
Liefs van 't Hellegat. -
12 December 2014 - 19:04
Peter:
BAM! Zou iets voor mij zijn, fietsen door de stad... Dan vloek ik alles bij elkaar denk ik.
Balen van je blessure, maar het houdt je niet tegen om nog veel meer mooie ervaringen daar op te doen. Misschien dat je wel meer intensheid van de stad ervaart... Het glas zit half vol, godverdomme..
xx -
04 Mei 2019 - 19:13
Adrie Rombouts:
Wat leuk om zo weer eens iets over een oud-leerling te vernemen. Het ga je goed en tot ziens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
